Վանո Սիրադեղյանի «Սիրո Տարիք» պատմվածքը Սիրո մասին է։«Տղան գիտեր, որ դժվարը կռվին նախորդող րոպեներն են։ Սաստկացող թշնամանքի մթնոլորտին նրա սիրտը չէր ընտելանում։ Թշնամանքի թույնը կաթում էր անքեն սրտի նուրբ թաղանթին եւ սրտխփոցը դղրդում էր ականջներում։ Բայց դա անցնում էր առաջին, երկրորդ, երրորդ հարվածից հետո․ ստանալուց կամ հասցնելուց»։Նկարագրում է սիրող տղայի վրեժխնդրությունը՝ մի յալ տղայի նկատմամբ,նրանք երկուսնել սիրում էին նույն աղջկան։Հեղինակը համեմատում է պատերազմի հետ,պատերազմը չի կարող լինել միյան հողի և տարածքի միջև,կարող է լինել նաև սիրո պատերազմ, որը սերը փրկելու համար է։Պատերազմը տեղի էր ունենում սիրելիի համար։Տղան պայքարում էր,օգտագործում իր մտքերը, պատրաստ էր ամեն ինչի հանուն սիրելիի։Նպատակ դնել և գնալ մինչև վերջ, առանց ուշադրություն դարձնելու կողակիցներին և նրանց կարծիքներին, հասնել նպատակին ցանկացած գնով:Դեմ գնալով այն մարդկանց, ովքեր խանգարում են այդ ճանհապարին: Ինձ դուր են գալիս նման տրամաբանությամբ մարդիկ: Եթե քեզ խանգարում են հասնել նպատակներիտ և պայքարել,ապա պետք է դեմ գնալ նրանց ապացուցել, որ դու կարող ես հասնել նշանակետին: Ես կարծում եմ, որ ճիշտ է ասում Վանո Սիրադեղյանը, որ դժվարը միշտ առաջինն է:Երբեմն մենք խուսափում էնք լինելուց առաջինն, քանի որ անհրաժեշտ է համարձակություն։ Սառնասրտությունը ունի մի  հատկություն ընտելանալու մեզ և մեր սիրտին, դարձնելով մեզ ավելի խիզաղ,երկաթյա։

Վանո Սիրադեղյանի «Արածեք ձեր խոտը»պատմվածքի վերլուծությունը։

Վանո Սիրադեղյանի «Արածեք ձեր խոտը» պատմվածքը՝  Ռոբերտ Քոչարյանի իշխանության տարիների մասին է։Որտեղ նա խոսում է հասարակության վերին խավի մասին,որոնց համար նյութակականը պահանջմունքներն վեր էին մարդկային արժեքներից։Հեղինակի խոսքերով նրանց համար կյանքն ավարտվում էր,նյութական պահանջների բավարարմաբ, և հայտարաություներով հանդես գալով։Թիկնապահներ ուղեկցությամբ,թանկարժեք ռեստորաներում սննվելով։Հեղինակն ասում էր թալանելուց,կողոպտելուց հետո,ագահաբար ուտելուց հետո, կենդանիների նմավելուց հետո, չփորձեն մտնել մեր հայոց լեզվի տաճար,չշփոթեն՛ այն ախոռի հետ,դա միյան բանն է, որը մնացել մեզ։