Գրիգոր Զոհրապի նովելները առանձնանում են նրանով, որ գրված են արևմտահայերենով և բավականին մեծ դեր է ունեցել այդ գրականության մեջ։ Այսօր ծանաթացանք նրա նշանավոր նովելներից մեկին՝ «Զաբուղոն»֊ին: Նովելը բովանդակությունը չստացվաց սիրո մասին է: Գլխավոր հերոսը Զաբուղոնն է, ով գող է ,նա իր տեսակով առանձնանում էր: նա գողանում էր միյան հարուստներից և փորձում գտել իրեն։Նա սիրահարված էր Վասիլիկին: Նրանք իրար հավերժ սիրո խոստում են տալիս,մութ գիշերին, մի ծառի տակ և իրենց սիրո խոստովանությանը միյան ներկա էն լինում աստղերը։Վասիլիկը դավաճանում է սիրելիին մեկ այլ երիտասարդի հետ:Վասիլիկը ցանկանում էր որպեսզի իր զգացմունքներ և սիրո մասին իմանան բոլորը, ինչնել չեք կարող ասել Զաբուղոնի դեպքում։Վասելիկը արժանի չէր Զաբուղոնի սիրուն, քանի որ նրան հետաքրում էր նյութական ունեցվածքը։Իսկական սերիհարը հեշտությամբ չեր մատնի իր սիրելին,ահա թէ ինչու է ստեղեղծագործության վերնագիրը գրողը վերնագրեց Զաբուղոնի անունով։ Սկզբում նրանց մոտ ամենինչ լավ է լինում և Վասիլիկին դուր է գալիս իրենց գաղտնի հանդիպումները, սակայն մի օր, երբ Վասելիկը հոգնելով այդ ամենից ընդունում է մեկ այլ երիտասարդի ամուսնության առաջարկը, և ոստիկանություն հանձնում Զաբուղոնին վրեժ լուծելու մտադրությամբ։Վասելիկը քայլերը ինձ համար անընդունելի,նա վատ վարվեծ իր ընտրյալի նկատմամբ հավատարիմ չմնալով հանդերց իր սիրուն հաձնեց ոստիկանությանը։Զաբուղոն հայտնվեց բանտում։Տարիներ անց նրան հաջողվում է փախչել, գնալ Վասիլիկին տեսնելու։Ճակատագրական ավարտ ունեցավ իր փախուստը քանի որ իր սիրելին տեսավ մեկուրիշի գրկում․․