Դժվար ճանապարհը-վերլուծություն
Վերջինս մենք կարդացինք Հերման Հեսսեի պատմավածքներից մեկը։Սկզբում մի փոքր անհասկանալի էր սակայն, երբ շարունակեցի կարդալը հասկացա գրողի ասելիքն ու հոգին։Պատմվածքի հերոսները երկուսնն են տղան և իր առաջնորդը։Առաջնորդի կերպարի մասին կարող եմ ասել որ նա չեր ստիպում։Տղան դեմ գնալով իր սկզբումնքների փորցեց հաղթահարել իր համար այդքան ձանձրալի ուղին։Նա սկզբում մտածու էր, որ բարձրունք հազթահարելը անիմաստ ժամանակի կորուստ է և դժվարին վոչինչ չկա։Երբ սկսեց քայլել անդհատ նայում էր հեռվում շողացող արևին և համեմատում տաք լոգանքի հետ։Բարձրանալուց առաջնորդը երգում էր իսկ տղան մտքում դժգոհելով բարձրանում։Առաջնորդը առաջարկում է իջնել սակայն տղան պատսխանում է ոչ և դեմ գնում իր սկզբունքների և հաղթահարում իր վախը։Երբեմն մենք կայացնում ենք որոշումներ և հետո ափսոսում այն չիրագործելու համար,վախենում ենք բարձրունք հաղթահարելուց որպեսզի չսայթակենք ավելի ավ է սայթաքել մեկ անգամ բարձրունք հաղթահարելուց և տեսնել ինչ գեղեցիկ է երևում ամեն բան վերևից։Պետք չէ ափսոսալ կյանքում սխալվելու կամ ինչվոր բան անելու համար, այդ ամենը մեզ կյանքում դարձնում է ավելի ուժեղ։Ահա այսքանը կարող եմ ասել պատմվածքի մասին․․
<<Ինչքան էլ դժվար լինի ճանապարհը, ինչքան էլ հեռու լինի հաղթահարման կետը երբեք չհանձնվես, ասա քեզ, որ ուզում ես դա և քեզ մոտ ամեն ինչ կստացվի:>>